
Daar is ze dan, ik vond het terug in Aurane's doos. Een gewone rotan doos, nog altijd niet één van mijn handgeschilderde herinneringendozen die ik zo vaak voor mijn klantjes maak. Aurane dreigde toen nog Aurelia te heten, en wordt nu bijna 22 jaar. En ergens in september 1994 was ik met haar geboortekaartje bezig. 22 jaar geleden. Wat was het toen anders! We hadden de keuze tussen een kaartje uit de albums in de drukkerijen. Beertjes, ooievaartjes, babietjes. En dat was het ongeveer. Of, dan toch maar de heel eenvoudige maar chique effen kaartjes, wit, met de naam erop en een strikje. Vichyruitje roos of blauw. Aurane heeft uiteindelijk zo'n kaartje gekregen, mooi wit papier, met enkel haar naam gedrukt op de voorkant, en een effen bordeaux strikje erop. Een kaartje uit een album, zo standaard, ik kreeg het niet over mijn verwachtingsvol moederhartje. Maar het kaartje op de foto .. DAT was wat ik zo graag had willen maken voor haar. Ik zie me nog met de schets naar Drukkerij Baeyens gaan in de Grote Steenweg. Elke extra kleur was betalend, dus kaartjes zoals nu met wel 1000 kleurschakeringen ... dat was dus een onbereikbare droom die nu, anno 2016, helemaal normaal is dankzij het digitaal tijdperk. Veeeeeeel later pas, in 2005 ben ik mijn bedrijfje Aureline gestart met zoveel passie en enthousiasme dat ik er 's nachts niet van sliep, vol ideetjes en zin. Pas in 2007 kwam mijn allereerste geboortekaartje dankzij de vraag van een klant. En nu zijn we alweer 2016 en honderden liefdevolle geschilderde geboortekaartjes verder. En weer is de wereld van de geboortekaartjes wezenlijk veranderd. Zoveel keuze, zoveel leuke webwinkeltjes dat ik me afvraag hoe de mensen mijn webwinkeltje vinden. Gelukkig, ze vinden het wel. En die webshop is dan weer zooo anders dan de rest. Maar wel heel herkenbaar, dat wel. En soms vraag ik me af ... moet ik nu de trends volgen? Ook flamingootjes schilderen? Ook letterpress aanbieden? Of moet ik echt mijn ding blijven doen, zelfs al is het zo anders dan het huidig aanbod? Ik vermoed een combinatie van de twee. Mijn sprookjesachtige feetjes en draakjes blijven schilderen, want dat is wat mijn klantjes mooi vinden hoor ik, maar met aangepaste, moderne doopsuikerpresentaties. En ik wil nu nog meer luisteren naar wat mijn klantjes willen, doorvragen misschien, zodat ik echt zeker ben dat ik ze echt heb gegeven wat ze wilden, voor het kaartje, maar ook voor hun doopsuiker. Op maat bedacht.
Reactie schrijven